Hugo Duynslaeger, boulesverkoper in Blankenberge
"Verse bollen, boules de l'Yser!"
Hugo Duynslaeger, 84 jaar oud, leurde zijn hele leven tijdens het seizoen met boules en ijs op het strand van Blankenberge. Hugo rolde, zoals veel leurders, in het vak door zijn vader Alidor Duynslaeger: “Papa leurde al voor den oorlog met chococrème en boules op het strand. Als kleine jongen moest ik hem regelmatig bevoorraden op het strand. Toen hij in 1956 stierf, heb ik mijn job als redder opgegeven en ben ik – met toestemming van de burgemeester – zelf beginnen leuren met boules.”
Hugo leurde meestal van begin juni tot half september. In de winter werkte hij als timmerman voor een bouwbedrijf. Dat lag tijdens de zomer stil want “er mocht tijdens ’t seizoen niet geklopt worden, er mocht niet getimmerd worden en er mocht geen lawaai gemaakt worden; de toerist moest kunnen rusten!”. En zoals een krantenartikel uit die tijd vermeldt: “Van zohaast de zon de vakantiegangers uit binnen- en buitenland naar de kust lokt, ruilt hij hamer, beitel en zaag voor een groot houten bord, beladen met geurige oliebollen, dat hij op zijn hoofd door het mulle zand zeult.”
In de jaren tachtig ruilde Hugo de oliebollenverkoop in voor de crèmecommerce, en daar had hij een goeie reden voor. “Soms passeerde er op een mooie dag wel eens een zwarte vlaag regen. De toeristen liepen van het strand weg en daar stonden we dan met onze boules. Mijn kinderen fietsten met de overschot de nieuwe wijk in en verkochten ze daar voor een verminderde prijs. Maar het overschot konden we de dag erna niet meer verkopen. Het was precies een oude pistolet die je at. Mijn vrouw Rachel zei altijd “Vent, ik zou een boule van ’s anderendaags voor de wereld niet willen kopen! De mensen betalen voor een goeie boule. We hebben de naam dat we de beste boules hebben, en we houden dat zo.” Hugo nam de crèmecommerce over van zijn nicht. Ze toonde hem hoe hij ijs moest maken, “Volle melk hé Hugo”, zei ze altijd. Het grote voordeel was dat je met ijsverkoop geen overschot hebt, je stopt het gewoon in de diepvries voor de dag erna.
De boule- en ijsverkoop was een familieonderneming. Hugo’s vrouw en kinderen hielpen mee met het maken van de boules en het draaien van het ijs. Zelfs Hugo’s moeder hielp altijd mee, tot ze meer dan tachtig jaar oud was! Bovendien moest Hugo overdag bevoorraad worden op het strand. “We waren altijd bezig, van ’s ochtends zes uur, tot ’s avonds acht uur. Maar het loonde de moeite.”
LEES HIER HET VERHAAL VAN HUGO DUYNSLAEGER
Wil je dit interview gebruiken voor jouw onderzoek? Stuur ons een mailtje.
Kusterfgoed interviewde Hugo Duynslaeger in het kader van het project Zoet, zout en zand. Lees je graag het boekje dat naar aanleiding van dat project uitkwam? Download het hier.
Terug naar het overzicht
