oostende de haan blankenberge
Alain Croes, Blankenberge

Safety first met Alain Croes

Alain Croes startte in 1977 als jobstudent bij billenkarrenzaak New Cars in Blankenberge. Negen jaar later nam hij samen met zijn vrouw de zaak in de Malecotstraat over en breidde hij uit met een fietsenwinkel die het hele jaar open was. ‘Meestal deed ik de reparaties in de fietsenwinkel en stond mijn vrouw in de verhuring. Op drukke momenten sprong ik bij. Dan was het vliegen van de ene naar de andere plek.’ ‘

‘We draaiden onze beste dagen als de weerman goed weer voorspeld had, er veel mensen naar de kust afzakten en net voor de middag bewolking en een beetje wind opkwam. We noemden dat karrenweer, het ideale weer voor een billenkarrenverhuurder. Op heel zonnige dagen bleven toeristen de hele dag op het strand zitten en planden ze net vóór of net na het avondeten nog een ritje met de billenkar. Dat was zeker dertig jaar geleden zo, toen de meeste toeristen nog verschillende weken aan zee bleven. Vandaag zijn 90 procent van de toeristen dagjestoeristen. ’s Avonds kunnen we nu dus veel vroeger sluiten.

Hoewel het wintertoerisme veel veranderde voor de handelaars aan de kust, blijven wij als billenkarrenverhuurders erg afhankelijk van het weer. Er mag een hele hoop volk aan zee zijn in een winters weekend, maar als het koud is, sneeuwt of regent, verhuur je niets. Bovendien heeft iedereen nu een smartphone met een weerapp. Wie een dagje wil gaan fietsen, bekijkt eerst zijn app. Als er een bui voorspeld wordt, vertrekken ze niet. Vroeger wisten de mensen niet wanneer het zou gaan regenen, en ze waagden het erop.’

Losse zomersfeer

Alain Croes verhuurt vooral grote billenkarren voor verschillende personen en dat heeft vooral te maken met de veiligheid. ‘In de meeste badplaatsen mag je met je billenkar op de dijk rijden, maar in Blankenberge mag dat niet. Bij ons moeten de mensen de helling af en tussen de auto’s rijden. Kleine kindjes die alleen op een gocart zitten, zien de gevaren soms nog niet en hebben moeite om hun karretje op een helling onder controle te houden. Daarom verhuur ik liever grote karren waar de kindjes samen met volwassenen op zitten.’

Volgens Alain zijn ongelukken snel gebeurd, zeker op vakantie: ‘Op vakantie zien toeristen vaak geen gevaar. Kinderen die thuis niet met hun fiets naar school mogen omdat hun ouders het te gevaarlijk vinden, mogen in de vakantie wel aan het stuur van een grote billenkar zitten, terwijl dat veel gevaarlijker is. Wij moeten de mensen op een vriendelijke manier wijzen op de gevaren. Hoewel ik niet verantwoordelijk ben voor de schade die ze veroorzaken, zit ik achteraf wel vaak met de miserie.’

Sinds vorig jaar vind je Alain alleen nog in de schoolvakanties in zijn zaak in de Malecotstraat. Na 43 jaar elke dag tussen de fietsen en de billenkarren is het welletjes geweest en is het tijd voor familie.

Wil je dit interview gebruiken voor jouw onderzoek? Stuur ons een mailtje.

Op zoek naar nog meer verhalen over billenkarren? Beluister zeker onze reeks via Spotify

Terug naar het overzicht
Visit Us On FacebookVisit Us On YoutubeVisit Us On Instagram