Goes en de witte brigade
Zijn spannendste billenkarrenavontuur maakte Joe Goes mee in de Tweede Wereldoorlog. Voor de oorlog woonde hij met zijn zus, vader en moeder aan de Torhoutsesteenweg in Oostende. Zijn ouders hadden een garage waar chauffeurs van rijke toeristen hun auto stalden en van waaruit Willy Goes, Joe’s vader, tours organiseerde voor Engelsen die naar de Westhoek afgezakt waren om het front van de Eerste Wereldoorlog te bezoeken.
‘Mijn vader had in zijn garage drie autobussen en vijf taxi’s. Als mijn moeder meer dan tien toeristen ingeschreven had voor een tour, nam mijn vader de autobus naar de Westhoek. Waren het er minder, dan ging hij met de taxi’s. Hij toonde de Engelsen Ieper, Poperinge, Diksmuide, Paris-Plage, de Rodeberg en stopte op de terugreis ook eens bij meneer Florizoone van de Meli, die de toeristen rondleidde bij zijn bijenkorven.’
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, sloegen de Duitsers onmiddellijk de garage aan. Het gezin Goes stond op straat en vader Willy kon niet anders dan in Mariakerke een nieuw huis bouwen. ‘Mijn pa heeft nooit willen werken in de oorlog, maar we hadden natuurlijk wel een bron van inkomsten nodig. Op een dag in mei 1940 zei hij tegen mij: “Kom jongen, we gaan naar De Panne om daar wat fietsen op de kop te tikken.” We kochten fietsen en billenkarren van een verhuurder die naar Frankrijk wilde vluchten en brachten ze met de tram naar Mariakerke. In de oorlog verhuurden we de fietsen en billenkarren vanuit ons huis in Mariakerke. Zo verdienden we een centje bij.’
Toertje
‘Op een dag zei mijn vader tegen mijn moeder: “Kom, we gaan een toertje doen met de billenkar, doe maar een wijde rok aan.” Mijn vader en moeder vooraan, mijn zus en ik achterop. We reden door Oostende tot aan het kanaal Oostende-Brugge. Via het kanaal reden we door naar Oudenburg. Langs het kanaal lagen tientallen Duitse aken aangemeerd. De Duitse soldaten die de schepen bemanden, deden militaire oefeningen. We wuifden naar hen. En zij wuifden terug.’ ‘Na de oorlog hoorde ik van mijn vader dat onze billenkarrentocht een opdracht was van de Witte Brigade. Mijn vader moest tellen hoeveel aken er in het kanaal lagen en welke oefeningen de Duitsers deden om hun fameuze inval in Engeland voor te bereiden. Wellicht kreeg mijn pa die opdracht van Frans Eyland, die een café had in Mariakerke. Hij was een van de leiders van de verzetsgroep waar mijn vader bij was.’
Wil je dit interview gebruiken voor jouw onderzoek? Stuur ons een mailtje.
Ontdek het verhaal van Joe Goes nu ook in luistervorm via Spotify.
Terug naar het overzicht
