Katrien Vervaele

Katrien Vervaele is geboren in Oostende op 9 april 1954, een paar minuten voor middernacht, op het randje van de volgende dag. Misschien is het daarom dat ze iets met grenzen heeft. En zeker met die steeds wisselende grens tussen land en zee, de vloedlijn. Ze groeide op in De Haan, met het strand als haar speelterrein, maar over de visserij wist ze niets. Daarom ging ze op zoek naar mensen die erover wilden vertellen en naar verhalen die niet mochten verloren gaan.

Voor het eerste boek, Vissersvrouwen, interviewde ze 26 vrouwen. De oudste in de negentig jaar, de jongste een meisje van zeventien, stekezot van haar visserslief. Wouter Rawoens nam de vrouwen voor de lens.

Voor Naar Island vertelden een dertigtal vissers over de IJslandvisserij vanuit Oostende. Het museumschip Amandine was een inspirerende plek om tijdens het schrijfproces naartoe te gaan.

Samen met biologe Nancy Fockedey van het VLIZ verkende ze de wereld van de garnaalvisserij. De wetenschappelijke insteek wisselde af met sappige verhalen van vroeger, de foto’s van Heiki Verdurme gaven het boek extra cachet. Recepten konden natuurlijk ook niet ontbreken, maar het waren wel de persoonlijke voorkeuren van de mensen die meewerkten aan het boek.

Vervaele woont in Zuienkerke, op een plek die lang geleden zee was. Aan de voordeur ruikt ze de zeewind en ziet ze de duinen, maar aan de achterdeur waaien de populieren en grazen de koeien. Zo sluipen ook andere thema’s in haar boeken. In Stories uit de Stal interviewde ze 12 veeartsen op rust.

Voor het project Een jaar op het veld van Kusterfgoed interviewde ze een pak landbouwers uit de regio en verwerkte hun verhalen.  Dit werk vormde de basis voor een kalender en een tentoonstelling.

Samen met Laurence Kalman realiseerde ze Coqsi Coqla, een wandelgids voor kinderen én hun ouders doorheen de historische villawijk van De Haan.

In Vergeten verhalen van de zee sprokkelde Katrien Vervaele oude legenden en verhalen van onze kust en plaatste die in de ruimere context van het vissersleven en de geschiedenis van onze kust. Een boek dat balanceert op de wazige grens tussen fantasie en realiteit.

Wiewater en mollenpootjes bundelt dan weer verhalen en quotes over bijgeloof in het vissers- en boerenmilieu.

In 2023 gaf ze het verhaal Een anjelier van papier, om het opnieuw uit te geven.  Als oma leert ze haar kleinkinderen over de traditie van het maken en verkopen van strandbloemen.  Opdat deze traditie niet verloren gaat.

Katrien was een grote supporter van Kusterfgoed, en heeft het team enorm geïnspireerd.  Voor het recente project Zicht op zee nam ze nog interviews af en schreef ze een persoonlijk stukje.

Katrien is overleden op 13 september 2023 en laat heel veel mooie verhalen en herinneringen na.

Katrien Vervaele
www.katrienvervaele.be